سیب سبز زندگی

من از آن روز معلم شده ام ….

از کودک فال فروشی پرسیدم چه میکنی!؟

گفت به آنان که در دیروز خود مانده اند فردا را میفروشم..!!

آنگاه که غرور کسی را له می کنی،

آنگاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران می کنی،

آنگاه که شمع امید کسی را خاموش می کنی،

آنگاه که بنده ای را نادیده می انگاری ،

آنگاه که حتی گوشت را می بندی تا صدای خرد شدن غرورش را نشنوی،

آنگاه که خدا را می بینی و بنده خدا را نادیده می گیری ،

می خواهم بدانم،

دستانت رابسوی کدام آسمان دراز می کنی

تابرای خوشبختی خودت دعا کنی؟  

سهراب سپهري

نه تو می مانی و نه اندوه

و نه هیچیک از مردم این آبادی...

*به حباب نگران لب یک رود قسم،*

و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،

غصه هم می گذرد،

آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند...

لحظه ها عریانند.

به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز

سهراب سپهری:

ظاهرا دو شاعر در پاسخ به هم شعر گفته اند:

خدایی که اول تو را از لجن / و بعداً مرا از لجن آفرید !

مرا شکل طاووس کرد و تورا / شبیه بز و کرگدن آفرید !

لطفا ادامه شعر را در ادامه مطلب بخونید. بسیار زیباست پیشنهاد میکنم حتما بخونید.....

با خود مي گوييم زندگي وقتي بهتر خواهد شد كه :

........در ادامه مطلب

زنی که زیبایی

اندیشه پیدا کرده باشد

زیبایی بدنش را نشان نمی دهد.

                                                                          دکتر علی شریعتی

خدایا ! تو در آن بالا ، بر قله ی بلند الوهیتت ، تنها چه می کنی ؟
ابدیت را بی نیازمندی ، بی چشم به راهی ، بی امید ، چگونه به پایان خواهی برد؟
ای که همه هستی از تو است، تو خود برای که هستی؟

چگونه هستی و نمی پرستی؟

چگونه می توانم باور کنم که تو نمی دانی که پرستش در قلب کوچک من ، پرستنده ی خاکی و محتاج تو ، از همه ی آفرینش تو بزرگتر است، خوب تر است، عزیز تر است؟

چگونه نمی دانی عبودیت از معبود بودن بهتر است؟

نمی دانی که ما از تو خوشبخت تریم؟

ای خدای بزرگ ! تو که بر هر کاری توانایی ! چرا کسی را برای آنکه بدو عشق ورزی ، بپرستی ، بر دامنش به نیاز چنگ زنی ، غرورت را بر قامت بلندش بشکنی ، برایش باشی، نمی آفرینی؟

ای تو که بر هر کاری توانائی ، ای قادر متعال!

چرا چنین نمی کنی ؟